[1002] συν-απο-θνήσκω (s. ϑνήσκω), mit od. zugleich sterben, τινί, Her. 3, 16. 5, 47. 7, 222; ὡς τοῠ ἀποϑανόντος οὐ συναποϑνήσκει ἡ ψυχή, Plat. Phaed. 88 d; Xen. u. Sp., wie z. B. Plut. animi an corp. 2.
Brockhaus-1911: Sun [2] · Sun
Meyers-1905: Sun, The · Sun [2] · Sun [1]
Pierer-1857: Sun [2] · Sun [1] · Rising Sun