[1020] συν-εργός, mitarbeitend, helfend, als subst. der Mitarbeiter, Gehülfe; καλέσαντο συνεργὸν τείχεος, Pind. Ol. 8, 32; ξυνεργὸς ἀδίκων ἔργων, Eur. Hipp. 626; ϑρήνοις ἐμοῖς, Hel. 1119; Ar. Equ. 586; Thuc. 8, 92; Andoc. 1, 15; τούτου τοῦ κτήματος τῇ ἀνϑρωπείᾳ φύσει συνεργὸν ἀμείνω Ἕρωτος οὐκ ἄν τις ῥᾳδίως λάβοι, Plat. Conv. 212 b; μὴ χρῆσϑαι τούτοις συνεργοῖς, Legg. VII, 811 e, u. öfter, wie Xen., πῦρ συνεργὸν πρὸς τέχνην Mem. 4, 3, 7; ὁ τούτου σ., Dem. 19, 144; κεχρημένος αὐτῷ συνεργῷ πρὸς πολλά, Pol. 23, 2, 4, u. öfter. – Auch = dieselbe Arbeit wie ein Anderer betreibend, Kunstgenosse, Mitkünstler, in welcher Bdtg Einige σύνεργος betonen, vgl. Bast epist. crit. p. 208.