[1033] συν-ταράσσω, att. -ττω (s. ταράσσω), mit, zugleich od. ganz verwirren; als tmesis kann man hierher rechnen σὺν δ' ἵππους ἐτάραξε Il. 8, 86; ξυντετάρακται δ' αἰϑὴρ πόντῳ Aesch. Prom. 1090; ἐχϑραὶ δὲ πᾶσαι συνταράσσονται πόλεις, Soph. Ant. 1067; συνταραχϑεὶς οἶκος, Eur. I. T. 557; Ar. Nubb. 1050; τὴν κρήνην, trüben, Her. 9, 49; öfter übertr., in Verlegenheit, Schrecken setzen, τὴν Ἑλλάδα, 3, 138; ξυνεταράχϑησαν, sie waren in Verwirrung gerathen, Thuc. 7, 81; τὸ στρατόπεδον, Isocr. 4, 147; συνταραχϑεὶς ὑπὸ νόσων, Plat. Legg. VII, 798 a; συνταράττειν πάντα τὰ πράγματα, Dem. 24, 44, u. öfter; Pol. oft; auch γαστέρα, Luc. Philopatr. 3; – πόλεμον, Krieg erregen, Pol. 4, 14, 4; Plut. Aristid. 20.