[1031] συν-όρνυμι (s. ὄρνυμι), = συνορίνω, pass., zugleich aufbrechen, ἀφ' Ἑλλάδος αἴας συνορμένοις, Aesch. Ag. 418.
Brockhaus-1911: Sun [2] · Sun
Meyers-1905: Sun, The · Sun [2] · Sun [1]
Pierer-1857: Sun [2] · Sun [1] · Rising Sun