[1051] σφόδρα, adv., eigtl. neutr. plur. von σφοδρός, sehr, heftig; ἱμείρει, πείϑει, Soph. El. 1042 Ai. 150; öfter in Prosa: Her. 9, 17; εἰ μέλλει σφόδρα ἄδικος εἶναι, Plat. Rep. II, 361 a; σφόδρα γε, in Antworten, nachdrücklich bejahend, Plat.; öfter τὸ σφόδρα, Phil. 45 c Conv. 210 b.