[1069] τάπης, ητος, ὁ, Teppich, Decke; bei Hom. zum Ueberdecken über Stühle und Betten gebraucht: εἷσεν δ' ἐν κλισμοῖσι τάπησί τε πορφυρέοισιν, Il. 9, 200; αὐτὰρ ὑπὸ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φαεινός, 10, 156; οὖλοι, 16, 224; vgl. noch 24, 645 u. Od. 4, 298, δέμνι' ὑπ' αἰϑούσῃ ϑέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ πορφύρε' ἐμβαλέειν, στορέσαι τ' ἐφύπερϑε τάπητας, wie εὕδουσ' ἔν τε τάπησι καὶ ἐν τρητοῖς λεχέεσσιν, 10, 12; φορμὸν ἔχειν ἀντὶ τάπητος σαπρόν, Ar. Plut. 542.