[1069] ταραγμός, ὁ, wie τάραξις, Beunruhigung, Vera wirrung; ἐκ τῶν δέ τοι ταραγμὸς ἐς φρένας πιτνεῖ, Aesch. Ch. 1052; ὡς ταραγμὸς εἰςῆλϑεν πόλιν, Eur. Phoen. 204; πολὺν ταραγμὸν εὶχον μάχης, 1415; ᾑ ταραγμὸς ἐμπέπτωκέ μοι, Hec. 857; τίν' εἰς ταραγμὸν ἥκομεν; I. T. 572, u. öfter.