ταρφύς

[1072] ταρφύς, εῖα, ύ, dicht, häufig; Hom. ταρφέες ἰοί, Il. 11, 387. 15, 472 Od. 22, 246; κεραυνοί, Hes. Th. 693; ταρφέα δράγματα, Il. 11, 69; ταρφέα adverbial, dicht, häufig, oft, 12, 47. 13, 718. 22, 142 Od. 8, 379; ταρφειαί s. unter ταρφειός;Aesch. braucht es auch als adj. 2 Endgn, ταρφὺς ϑρίξ, Spt. 517; ταρφέος ἐχέτλης, Orak. bei Luc. Iov. trag. 31.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1072.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: