[1088] τελέως, adv. von τέλεος, vollendet, völlig, ganz und gar, Her. 1, 120; entscheidend, vollendend, Aesch. Eum. 310. 913; τελέως πεπαιδευμένοι, Plat. Prot. 342 e u. oft; ττλέως ἀγαϑὸς ἀνήρ, Xen. Cyr. 3, 3, 38.