[1281] φιλο-κίνδῡνος, Gefahr liebend, wagehalsig; Xen. An. 2, 6,8; πρὸς τὰ ϑηρία φιλοκινδυνότατος 1, 9,5; Dem. Lept. 145 u. A.; φιλοκινδύνως καὶ προϑύμως διακεῖσϑαι Pol. 3, 92, 5; φροντίς Diosc. 29 (VII, 707); adv. auch Xen. Symp. 4, 33.