[1283] φιλό-πολις, die Stadt, den Staat liebend; Ἁσυχία Pind. Ol. 4, 18; δαίμονες Aesch. Spt. 159; ἀρετά Ar. Lys. 547; Plut. 726; u. in Prosa: Thuc. 2, 60. 6, 92; στρατηγὸν φιλόπολιν Plat. Legg. III, 694 c, wie Apol. 24 b; οὐδέτεροι φιλοπόλιδες Rep. V, 470 d, vgl. VI, 502 e; ἀνήρ Din. 1, [1283] 31; Dem. 24, 127; Lpt. 82 im nom.; acc. φιλόπολιν Isocr. 2, 15.