[10] ἀγαυρός = ἀγαυός, doch im tadeknden Sinne: stolz, ταῦρος Hes. Th. 832; ἀγαυρότατα καὶ μεγαλοπρεπέστατα ἐλᾶν στρατιήν Her. 7, 57; ἀεὶ πετάλοισιν ἀγαυρόν, immer mit Blättern prangend, Nic. Th. 661.