[14] ἀγκαλίς, ίδος, ἡ, 1) bei Hom. ἀγκάλη, ἐν ἀγκαλίδεσσιν εὕδειν Il. 22, 503, φέρειν 18, 555, wie Callim. Dian. 73. – 2) Armvoll, Bündel. χόρτου καὶ ὕλης Plut. Rom. 8; VLL. H. h. in Cer. 456 hat Ilg. wohl mit Unrecht ἀγκαλίδων für ἀσταχύων geschrieben.