[114] ἀμαθύνω, in Staub verwandeln, Hom. einmal, Iliad. 9, 593 πόλιν δέ τε πῠρ ἀμαϑύνει, Scholl. Aristonic. ἀμαϑύνει: ὅτι ἄμαϑον ποιεῖ· οὕτως δὲ λέγει τὴν πεδιάσιμον κόνιν. ὁ δὲ Αἰσχύλος ἐπὶ τοῦ διαφϑείρειν ψιλῶς τέταχε, περὶ τοῠ Ἀκταίωνος λέγων »κύνες διημάϑυνον ἄνδρα δεσπότην (fr. 257 Herm.)«; vgl. Lehrs Aristarch. 128; – σάρκα ἐνὶ φλογί Theocr. 2, 26; χρόνῳ ἀμαϑύνεται ἦτορ Qu. Sm. 11, 250; H. h. Merc. 140 κόνις ἀμάϑυνεν ὀπωπάς, Staub bedeckte, verhüllte das Gesicht; Paul. Sil. 29 (V, 281) χαίτην ἀμάϑυνε.