ἀμφι-θέω

[139] ἀμφι-θέω (s. ϑέω), im Kreise umlaufen, Od. 10, 413 von stälbern ἀμφιϑέουσιν μητέρας, Iliad. 6, 238 ἀμφ' ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι ϑέον ἠδὲ ϑύγατρες; – νόος οἱ ἀμφιϑέει, Verstand umgiebt ihn, d. h. er hat Verstand, Mosch. 2, 107.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 139.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: