ἀν-ανδρεία

[199] ἀν-ανδρεία, (Schäf. Mel. p. 41), häufiger ἀνανδρία, ἡ, 1) Unmännlichkeit, Feigheit, weibisches Wesen, Acsch. Pers. 741; Eur. Or. 1031; Thuc. 1, 82; Andoc. 1, 56; oft bei Plat neben δειλία, Phaedr. 254 c; οὐδενία Theaet. 176 c. – 2) Unmannbarkeit, Luc. Dea Syr. 26 (ἀνανδρηΐη). – 3) Mann-, Gattenlosigkeit, Plut. qu. Gr. 49.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 199.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: