ἀν-ήνεμος

[229] ἀν-ήνεμος (ἄνεμος, vgl. νήνεμος u. ἠνεμόεις), windstill, ἀνήνεμος χειμώνων, ohne das Wehen der Stürme, Soph. O. C. 683; καὶ ἀϑόρυβον δεῖπνον Plut. Symp. 7, 8, E.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 229.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: