[324] ἀπο-σεύω (s. σεύω), fortjagen, poet. ἀποσσεύω, Nic. Th. 77; Agath. 53 (IX, 642). – Pass., weglaufen, enteilen; Hom. ἀπέσσυτο Iliad. 6, 390 (δώματος). 15, 572 (αὖτις), ἀπεσσύμεϑα Od. 9, 236 (ἐς μυχόν). 396, ἀπεσσύμενον Iliad. 4, 527; τινός Hes. Th. 859; sp. D., wie Opp. H. 2, 560; B. A. 422 ist ἀπέσσυα durch ἐξέλιπεν erkl.