[326] ἀπο-στείχω, ab-, weggehen, ἀπέστιχον Od. 12, 333; ἀπέστιχε Od. 12, 143; ἀπόστιχε imper. Il. 1, 522; οἴκαδ' ἀποστείχειν Od. 11, 132. 23, 279; ἥλιος ἐς νύκτα Aesch. Suppl. 750; Soph. El. 689; sp. D., ἀπέστιχες Theocr. 27, 54; Ap. Rh. 4, 686; auch Her. 9, 56.