ἀπόῤ-ῥητος

[323] ἀπόῤ-ῥητος, 1) untersagt, verboten, πόλει Soph. Ant. 44; ἀπόῤῥητον μηδὲν ποιεῖσϑαι, nichts für unerlaubt halten, Plat. Legg. XI, 932 c; ἀπόῤῥητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν, verbietend, Einem Andern zu sagen, Her. 9, 45; vgl. 9, 94; ἐν ἀποῤῥήτῳ ποιησάμενος λέγει, nachdem er ihm verboten davon zu sprechen, Xen. An. 7, 6, 43; τὰ ἀπόῤῥητα, Waaren, deren Ausfuhr verboten, Böckh Staatshaushalt I p. 58; s. Ar. Equ. 282 Ran. 362. – 2) nicht ausgesprochen, a) geheim, ἐν ἀποῤῥήτῳ τε καὶ ἀδήλῳ κατακρύψουσιν Plat. Rep. V, 460 c; ἐν ἀποῤῥήτῳ od. ἐν ἀποῤῥήτοις, geheim, Theaet. 152 c, öfter; δι' ἀποῤῥήτων Rep. II, 378 b; Sp., z. B. Pol. 2, 21, 4. 4, 16, 5. – b) abscheulich, nicht auszusprechen, καὶ μεγάλαι ἀδικίαι Plat. Legg. IX, 854 e; εἴ τι ἄλλο τῶν ἀποῤῥήτων ἤκουσα Lys. 10, 2, vom Morde; ἄῤῥητα καὶ ἀπόῤῥητα λέγειν τινά, Einem abscheuliche Dinge vorwerfen, Plut. Dio 21; λοιδορουμένους καὶ πλύνοντας αὐτοὺς τἀπόῤῥητα Dem. 58, 40; ῥητὰ καὶ ἀπόῤῥητα, alles zusammen, 1, 4.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 323.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika