[275] ἀπ-αιόλημα, τό, Betrug, neben νοῦς ἀποστερητικός Ar. Nubb. 719. Bei Aesch. Ch. 996 ξείνων ἀπ., Betrüger, Schol. ἀπάτημα; Soph. frg. 841.