[276] ἀπ-αλέξω (s. ἀλέξω), abwehren, ἄλλον σεῠ ἀπαλεξήσαιμι Il. 24, 371; τινὰ ἀπαλεξήσειν κακότητος, Jemanden vom Unglück fern halten, ihn dagegen vertheidigen, Od. 17, 364; aor. 2 ἀπάλαλκε μνηστῆρας Od. 4, 766, ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι Iliad. 22, 348; ἀνϑρώποισι νόσους ἀπαλαλκέμεν Theocr. 28, 20; τινὶ γάμον ἀπαλέξαι Aesch. Suppl. 1038; τὰ δεινά, poet. bei Plat. Alc. II, 143 a. – Med. ἀπαλέξασϑαι, πρός τι Soph. Ai. 166, Soph. ἀντιτάξασϑαι; Sp. D.