ἀσκηθής

[371] ἀσκηθής, ές, unversehrt, wohlbehalten; Hom. Iliad. 10, 212. 16, 247 Od. 5, 26. 144. 168. 9, 79. 11, 535. 14, 255. An der letzten Stelle ἀσκηϑέες dreisylbig zu lesen, v. l. ἀσκεϑέες. Solon. frg. 23 bei Plut. Sol. 26; μέλι, reiner Honig, Antimach. 11; νόστος Ap. Rh. 2, 960.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 371.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: