[383] ἀταλός (verw. mit ἁπαλός?), jugendlich, zart; παρϑενικαὶ καὶ ἠίϑεοι ἀταλὰ φρονέοντες Iliad. 18, 567, jugendlich heiter; πώλοισιν ἀγαλλόμεναι ἀταλῇσιν 20, 222, v. l. ἀταλοῖσιν; παρϑενικαί τ' ἀταλαί Od. 11, 39, v. l. ἁπαλαί; ἁπαλοῖο δι' αὐχένος Iliad. 22, 327, schlechte Lesart ἀταλοῖο; παῖδ' ἀταλὰ φρονέοντα Hes. Th. 989; ϑυμός Pind. N. 7, 91; χεῖρες Erinn. 1 (VI, 352); vgl. Eur. El. 699.