[13] ἀ-947;ή961;945;964;959;962; (γηράω), unalternd, prof. Form für ἀγήραντος (Plat. vrbdt ἄπονα καὶ ἀγήρατα Ax. 370 d; sonst immer ἀγήρως); ἀτριβὴς καὶ ἀγήρατος, unveränderlich, Xen. Mem. 4, 3, 13; vgl. Cyr. 8, 7, 3; μνῆμαι Lys. 2, 29.