[31] ἀ-δαήμων, ον, unkundig, bei Hom. viermal, stets mit gen., Odyss. 17, 283 οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων, Iliad. 5, 634 μάχης ἀδαήμονι φωτί, 13, 811 οὔ τοί τι μάχης ἀδαήμονές εἰμεν, Od. 12, 208 οὐ γάρ πώ τι κακῶν ἀδαήμονές εἰμεν; – Sp. D;– ἱερῶν Her. 8, 65.