[42] ἀ-εργός (s. ἀργός), 1) unthätig, Hom. zweimal, Il. 9, 320 ὁμῶς ὅ τ' ἀεργὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὰ ἐοργώς, Odyss. 19, 27 οὐ γὰρ ἀεργὸν ἀνέξομαι; Hes. O. 302 λιμὸς γάρ τοι πάμπαν ἀεργῷ σύμφορος ἀνδρί κτἑ; ἀεργοῖς αἰὲν ἑορτά Theocr. 15, 26; δόμοι 28, 15; vgl. Nic. Th. 381. – 2) vom Acker, nicht bestellt, Theophr.