[5] ἁβρότης, ητος, ἡ, = ἁβροσύνη, Pind. P. 11, 34 ἔλυσε δόμους ἁβρότατος, des Schmuckes beraubte er die Häuser; Eur. Bacch. 966; Plat. verbindet es mit τρυφή und χλιδή, Conv. 137 d; ἁβ. τῶν Περσῶν Alc. I, 122 c; Xen. τῇ Μήδων στολῇ καὶ ἁβρ. Cyr. 8, 8, 15, wo μαλακία u. ϑρύψις gleichstehen; Plut. verb. τρυφαὶ καὶ ἁβ., Cam. 2; Ant. 71.