ἁμάρτημα

[117] ἁμάρτημα, τό, Fehler, Irrthum, Vergehen, Soph. Ant. 1247; att. Prosa, ἁμαρτήματα ἁμαρτάνειν Lys. 31, 23; Plat. Gorg. 525 b; τὰ εἰς τοὺς ξένους ἁμ. Legg. V, 729 e; τὰ περὶ τὸ σῶμα ἁμ. Gorg. 479 a; Arist. Nic. 5, 8; oft Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 117.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: