ἄῤ-ῥητος

[360] ἄῤ-ῥητος, ον, Eur. ἀῤῥήτη λώβα Hec. 201; 1) ungesagt, καί τι ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ' ἄρρητον ἄμεινον Od. 14, 466; ἄῤῥητα ἔστω τὰ εἰρημένα Plat. Conv. 189 b; μὴ παρῶμεν αὐτὰ ἄῤῥητα Legg. VI, 754 a; nicht bekannt gemacht, unbekannt, Soph. O. R. 301; vgl. Ant. 552; oft verbdn ῥητὰ καὶ ἄρ. λέγειν. – 2) was nicht gesagt werden darf, verboten, geheimnißvoll, ἱροργίαι Her. 5, 83; ἱερά Ar. Nub. 302; was man sich auszusprechen scheuet, a) heilig, τὰ Δήμητρος καὶ Κόρης ἄῤ. ἱερά Xen. Hell. 6, 3, 4; dah. Κόρη ἄρ., Persephone, Eur. Hel. 1323. – b) abscheulich, nefandus, Soph. El. 196. – 3) in der Mathematik, irrational, Plat. Hipp. mai. 303 b Rep. VIII, 546 c.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 360.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: