[75] ἄ-κοιτις, ιος, ἠ, Gattin, fem. zu ἀκοίτης, Plat. Crat. 405 c = ὁμόκοιτις, Apoll. lex. Hom. 19, 29 ἄκοιτις ὁμόκοιτις, γυνὴ κατὰ νόμους; Hom. oft acc. ἄκοιτιν, nom. ἄκοιτις Iliad. 3, 138. 447. 6, 350 Od. 11, 452, accus. plur. ἀκοίτις (aus ἀκοίτιας) Od. 10, 7; – auch bei den folgd. Dichtern häufig; – die Geliebte Philod. 17 (V, 4).