[410] ἄ-φθιτος, unvergänglich, fest, dauerhaft, meist von leblosen Dingen, wie ἀϑάνατος von belebten; Hom. öfter, ἴτυς Iliad. 5, 724, ϑρόνος 14, 238, σκῆπτρον 2, 46. 186, Ἡφαίστου δόμος 18, 370, Neptuns δώματα 13. 22, κλέος 9, 413, Zeus μήδεα 24, 88, ἄμπελοι Odyss. 9, 133; Στύξ Hes. Th. 389, wobei an den Eid gedacht. Oft bei Pind., σπέρμα P. 4. 42; ἄντρον I. 7, 41; ὄπις ϑεῶν P. 8, 75; Ζεύς u. Ἐνοσίδης, 4, 291. 33; Soph. γᾶ Ant. 339; ϑεοί Eur. An. 1257; flgde Dichter, Plut. u. Luc.