[762] ἐκ-κενόω, ganz ausleeren, entleeren; οἴκημα Plat. Prot. 315 b; ἄστυ ἐξεκείνωσεν, verwüsten, Aesch. Pers. 747; ἐκκενουμένα πόλις, γαῖα, Spt. 312 Pers. 541; τείχη Agath. 62 (IX, 155); ἰούς, verschießen, Leon. Al. 11 (VI, 326); ἐκκενοῦν ϑυμὸν ἐς σχεδίην στυγεροῖο γέροντος, den Geist in Charons Nachen ausladen, ihn aufgeben, Theocr. 16, 40.