[763] ἐκ-κλέπτω, heimlich daraus wegstehlen, wegführen; Ἑρμῆς ἐξέκλεψεν Ἄρηα, entführte ihn listig aus den Fesseln, Il. 5, 390; vgl. Aesch. Eum. 148 u. Xen. ἐξεκλάπησαν καὶ διεσώϑησαν Hell. 5, 4, 12; σὲ ἐνϑένδε Plat. Crit. 44 e; ἐκκλέπτουσι τοὺς ἀδικοῠντας οἱ κατήγοροι Lys. 20, 7; vgl. Dem. 24, 80; δραπέτην ἐκ δόμων πόδα, sich aus dem Hause wegschleichen, Eur. Or. 1499; τοὺς ὁμήρους ἐκ Λήμνου Thuc. 1, 115; τινὰ τῆς πόλεως Plut. Philop. 5, wie χϑονός Eur. Hel. 741; αὐτὸν ἐξέκλεψα μὴ ϑανεῖν El. 540; – τὴν Φιλοκτήτου σε δεῖ ψυχὴν ὅπως λόγοισιν ἐκκλέψεις λέγων, betrügen, täuschen, Soph. Phil. 55, vgl. 956; μὴ ἐκκλέψῃς λόγον, verhehle nicht, Trach. 437; vgl. Plat. Rep. V, 449 c εἶδος ὅλον ἐκκλέπτειν τοῠ λόγου.