[773] ἐκ-πίνω (s. πίνω), austrinken; ἔκπιεν Od. 9, 353; ὅσσα τοι ἐκπέποται 22, 56; Aesch. Ag. 1371; αἵματ' ἐκποϑένϑ' ὑπὸ χϑονός Ch. 64, aufgetrunken; ὅπως πλεῖστος οἶνος ἐκποϑῇ Phereer. Ath. XI, 481 c; a. com. oft; ἔκπιϑι Men. Ath. X, 426 c; übtr., τὴν ψυχὴν ἐκπ. Ar. Nubb. 712; ἡ κατ' οἴκους ὡς ἔχιδνα λήϑουσά μ' ἐξέπινες Soph. Ant. 528, vgl. El. 775; aussaugen, dah. erschöpfen, ὄλβον, χρήματα, Eur. Hipp. 626; Plat. com. bei Ath. X, 446 e.