[772] ἐκ-πετάννθμι (s. πετάννυμι), ausbreiten, Pol. 1, 44, 3 u. A., Segel ausspannen, wie ἐκπετάσουσι πόδα ναός Eur. I. T. 1134; δίκτυον orac. bei Her. 1, 62; πτέρυγας, zum Fliegen ausspannen, Mel. 52 (V, 179); τὰ ὦτα ἐξεπετάννυτο Ar. Equ. 1347; ἐκπετάσας πώγωνα Luc. Tim. 54; στέφος ἐξεπέτασσε Bion. 1, 88, auseinanderreißen u. hinwerfen; ἐπὶ κῶμον ἐκπετασϑείς Eur. Cycl. 497; vgl. ἐκπεπταμένως.