[813] ἐμ-πίπρημι (s. πίμπρημι), anzünden, in Brand stecken; Her. 1, 17; οἰκήματα ἐμπεπρησμένα 8, 144; οἰκίαν Ar. Nubb. 1484; Plat. Rep. V, 470 u. öfter; ἐνεπίμπρασαν Xen. An. 7, 4, 15; ἐμπιπράντες 5, 2, 3; ἐνεπρήσϑη ὁ ὀπισϑόδομος Dem. 24, 135; ὗς ἐμπεπρημένη (v. l. -σμένη), ein gesengtes oder nach Andern ein aufgeblasenes, dickes (s. ἐμπρήϑω), Ar. Vesp. 36. Uebertr., pass in Zorn gerathen, Luc. – Hom. ἐμπρήϑω u, ἐνι-πρήϑω.