[831] ἐν-α-φανίζω, darin verschwinden machen, vertilgen; οὐ παντάπασιν αὐτῇ τὸ φιλάδελφον ἐνηφανίσϑη Plut. frat. am. 18; absolut, Aem. Paull. 36; ἔν τινι, Strab. 1, 3, 3.