Online-Bibliothek

ἐπί-κλημα

[949] ἐπί-κλημα, τό, der Vorwurf, die Beschuldigung, ἐξ ὀρϑῆς φρενὸς κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου Soph. O. R. 529, vgl. 227; Eur. Or. 570; Xen. Oec. 11, 4 u. Sp.