ἐπί-στασις

[982] ἐπί-στασις, , 1) das Feststellen, zum Stehen Bringen, Anhalten, Xen. An. 2, 4, 26; Ggstz κίνησις,[982] Arist. de anim. 1, 3; das Stillen, Verstopfen, αἵματος u. ä., Medic. – 2) das Stillstehen, Verweilen bei Etwas, bes. mit den Gedanken, dah. Betrachtung, Ueberlegung. οὐ τῆς τυ χούσης δεῖται ἐπιστάσεως καὶ ϑεωρίας Pol. 6, 3, 4, der ἐξ ἐπιστάσεως dem ἐκ παρέργου entgegensetzt, 3, 58, 3; ἄξιος ἐπιστάσεως καὶ ζήλου 11, 2, 4; vgl. Arist. Metaphys. 13, 2. Aehnlich Soph. Ant. 225 ἔσχον φροντίδων ἐπιστάσεις, wo nur mehr an das wirkliche Stillstehen bei der Ueberlegung zu denken ist. – 3) Amt des Vorstehers, Aufsicht, Besorgung, ἐπιτρέπειν ἔργων ἐπίστασιν Xen. Mem. 1, 5, 2; Sp., wie D. Sic. 14, 82. – 4) das Herantreten, Anrücken, ποιεῖσϑαι τὴν ἐπίστασιν, anrücken, D. Hal. 6, 31, l. d; τὰ σκάφη τὴν ἐπίστασιν ἐπ' ἀλλήλοις εἶχεν, sie standen hinter einander, Pol. 1, 26, 12; der Anfang, ἐπίστασιν ποιεῖσϑαι 1, 12, 6, vgl. ἐπεὶ τὴν ἐπίστασιν καὶ προκατασκευὴν τῆς ὅλης ἱστορίας διεληλύϑαμεν 2, 71, 7.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 982-983.
Lizenz:
Faksimiles:
982 | 983
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika