[985] ἐπι-στρατεύω, gegen Einen zu Felde ziehen, absol., ἐπεστράτευσα πολλὰ σὺν πολλῷ στρατῷ Aesch. Pers. 766; Soph. Ai. 1035; c. acc. des Ortes, wohin man zieht, Tr. 75. 361; πόλιν Eur. Tr. 22, öfter; – c. dat. der Person, gegen die man zu Felde zieht, Βάκχαισιν Eur. Bacch. 784; ἐπιστρατεύσειν τῷ Διΐ Ar. Av. 1522; Thuc. 3, 54; Xen. Hell. 7, 2, 2; – ἐπὶ τὴν χώραν Plat. Menex. 239 b; Dem. 18, 90; εἰς Θετταλίαν Aesch. 3, 83. – Eben so im med., τίς ἂν κλύοι σου πατρίδ' ἐπεστρατευμένου Eur. Phoen. 606; διπλοῦν γὰρ αὐτ ῇ πῆμ' ἐπεστρατεύετο Med. 1185; Ar. Vesp. 11; χώρᾳ Xen. Cyr. 8, 5, 25, wie Plat. Legg. III, 682 c.