[920] ἐπ-ημύω, sich senken, neigen, VLL. ἐπικατακλᾶν, ἐμπίπτειν; Nic. Th. 870; ἐπημύει δὲ κεραίη Opp. Hal. 1, 228 [wo ῡ, vgl. ἠμύω]; Philostr. im. 2, 34.