[1119] ἐφ-ίμερος, erwünscht, ersehnt, anmuthig; φιλότης Hes. Sc. 15 Th. 132; καλὸς χῶρος Archil. frg. 3; φάτις Aesch. Ch. 827; ἡ τέκνων δῆτ' ὄψις ἦν ἐφίμερος Soph. O. R. 1375; ἔρωτες Antimach. (IX, 321); a. sp. D.