[1118] ἐφ-ιζάνω (s. ἱζάνω), sich dabei, daneben setzen; αἰϑούσῃσιν ἐφίζανον Il. 20, 11, in den Hallen; δείπνῳ ἐφιζανέτην, beim Mahle, 10, 578; ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε, setzte sich darauf, 10, 26; νώτοισιν Mosch. 2, 108; a. sp. D.; auch c. acc., ϑῶκον Ap. Rh. 1, 667. – In Prosa erst Sp., wie Philostr.