[765] ἔκ-κριτος, ausgesondert, ausgewählt; δικασταί Plat. Legg. XI, 926 d; auserlesen, vorzüglich, ἀρίστους ἄνδρας ἐκκρίτους πόλεως Aesch. Spt. 57; δώρημα Soph. Ai. 1281; Τροία πόλεων ἔκκριτον μισουμένη, vor anderen Städten gehaßt, Eur. Tr. 1241. – Adv., Sp.