[1016] ἔραμαι, depon., aor. ep. ἠρασάμην, ἠράσσατο, Prosa ἠράσϑην, bei Luc. dea Syria ήρησάμην, fut. ἐρασϑήσομαι; lieben, begehren, gew. τινός, ὥς σεο νῠν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ Ill. 14, 328; πολέμου 9, 64, öfter; ἐραίμην καλῶν Pind. P. 11, 50; γῆς τῆςδε ἐρασϑήσεσϑε Aesch. Eum. 814; γυναικὸς ἐρασϑείς Her. 1, 8; τυραννίδος 1, 96; – c. inf., ἐπιψαύειν ἔραται Pind. P. 4, 92; N. 1, 31; οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν Theogn. 1155; πυϑέσϑαι Soph. O. C. 512; Eur. u. in Prosa; der aor. gew. von sinnlicher Liebe, Plat. Conv. 213 c u. öfter; doch auch τυραννίδος, Alc. I, 141 d; Luc. D. Hort. 2. S. unten ἐράω.