[1117] ἔφ-ημαι (s. ἧμαι), darauf, daran, dabei sitzen, ϑρόνῳ, Od. 6, 309, auf dem Stuhle, wie κληΐδεσσι 12, 215; ἔχουσα νώτοις δεσπότην ἐφήμενον Eur. Bacch. 1072; τοὺς δόμοις ἐφημένους νέους Aesch. Ag. 1190; τάφῳ Ch. 494; auch βρέτας, als Schutzflehender am Bilde der Gottheit sitzen, Eum. 387; μητέρα βωμίαν ἐφημένην Eur. Suppl. 93; – c. genit., πόντου ϑινὸς ἐφήμενος Soph. Phil. 1109; τάφοι χοιράδων ἐφήμενοι Lycophr. 367.