[1162] ἡλιο-ειδής, ές, zsgzgn ἡλιώδης, sonnenförmig, -artig, d. i. sonnenhell, glänzend wie die Sonne; φῶς τε καὶ ὄψιν ἡλιοειδῆ νομίζειν ὀρϑόν Plat. Rep. VI, 508 e, wo er vorher das Auge nennt ἡλιοειδέστατον τῶν περὶ τὰς αἰσϑήσεις ὀργάνων; Sp., κόμη, Eustath.