[1232] ἴᾱμα, τό, ion. ἴημα, Heilmittel, Heilung; κακῶν Aesch. frg. 296; ἤπια ἰήματα Her. 3, 130; Hippocr.; ἴαμα τῶν παϑημάτων γιγνόμενον Plat. Tim. 66 c; αἱ περὶ τὰ τῶν Κορυβάντων ἰάματα τελοῦσαι Legg. VII, 790 d; Sp., Luc. calumn. 17 ἴαμα προςάπτειν τινί, Plut.