[356] ὁπηνίκα, correlat. zu πηνίκα, dann wann, zu welcher Zeit, relat. u. indirect fragend; Soph. O. C. 435; ὡς ὁπηνίκ' ἂν ϑεὸς πλοῦν ἧμιν εἴκῃ, τηνικαῦϑ' ὁρμώμεϑα, Phil. 462; ὁπηνίκα; Ar. Av. 1499; ἐϑύσαντο ὅπως, ὁπηνίκα καὶ δοκοίη τῆς ὥρας, τὴν πορείαν ποιοῖντο, Xen. An. 3, 5, 18, zu welcher Stunde sie auch wollten; Plat. Legg. VI, 772 d; Dem. 21, 42.